اس-۳۰۰ چطور سد دفاعی آسمان ایران را کامل می‌کند؟/ موشک قاتل جنگنده های نسل چهارم
به گزارش خبرآنلاین، اس-۳۰۰ یک سامانه موشکی سطح‌به‌هوای دوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاع‌هاست که در اواخر دهه ۱۹۷۰ توسط شرکت همکاری‌های صنعتی آلماز برای نیروی دفاع هوایی شوروی ساخته شد. مدل‌های مختلف این موشک در نامگذاری ناتو با نام‌های سام ۱۰، سام ۱۲ و سام ۲۰ شناخته می‌شوند.
ایران در تلاش برای خرید اس -۳۰۰ PMU بوده که یکی از پیشرفته ترین
موشکهای زمین به هواست و توانایی آن را دارد تا اهدافی واقع در ارتفاع
حداکثر ۲۷ کیلومتری را منهدم سازد. این سامانه توانایی پیگیری همزمان ۱۰۰
هدف و درگیری همزمان با ۱۲ هدف را دارد. زمان آماده‌سازی آن حدود ۵ دقیقه و
موشکهای آن از نوع انبارشونده‌است که مانند مهمات معمولی نیاز به هیچگونه
نگهداری در مدت عمر مفید خود ندارند.
مدل‌های پیشرفته اس-۳۰۰ توانایی
اجرای تاکتیک «بزن‌دررو» را دارند که بقاپذیری آن‌ها را در شرایط جنگی
افزایش می‌دهد و در شرایط ویژه می‌توانند به عنوان یک سلاح تهاجمی عمل
کنند.
می‌تواند گفت که در مقابل سامانه اس-۳۰۰ تقریباً همه جنگنده‌های نسل
چهارم مانند اف-۱۵ و اف-۱۶ حرفی برای گفتن ندارند و تنها هواپیماهای
فوق‌العاده رادارگریز بی-۲ و جنگنده اف-۲۲ راپتور که می‌توانند که شاید
بتوانند کاری انجام دهند.
تولید گسترده‌ی اس-۳۰۰ در سال ۱۹۷۵ آغاز شد
اما خانواده‌ی ضد بالستیک V+ در سال ۱۹۸۷ تولید شدند. تاکنون سیستم راداری و
برد این پدافند چندین بار بهبود یافته و به روز رسانی شده است. رقیب غربی
S-300 پدافند آمریکایی MIM 104 پاتریوت است. در مواقع لزوم می‌توان از
S-300 به عنوان یک سیستم تهاجمی نیز استفاده کرد. موشکهای نیمه متحرک از
خانواده‌ی V این سیستم با سوار شدن بر روی وسایل نقلیه زرهی و استفاده از
قابلیت shoot & scoot می‌توانند اهداف را هدف قرار داده و سپس محل خود
را تغییر دهند، چین به خوبی از این قابلیت برای تهدید تایوان استفاده
می‌کند. از سال ۲۰۰۶ ارتش روسیه نمونه‌ی پیشرفته‌تری از این سامانه به نام
S-400 تریموف یا طبق نامگذاری ناتوSA-21 را به خدمت گرفته که بردی تا ۴۰۰
کیلومتر را دارد.
